Romuald Jałbrzykowski (1876–1955) był polskim duchownym katolickim, arcybiskupem wileńskim, postacią kluczową w Kościele katolickim w okresie międzywojennym oraz w czasie II wojny światowej.

Krótkie biograficzne wprowadzenie:

• Urodzony: 7 lutego 1876 roku w Łętowie-Dąb (obecnie woj. podlaskie).

• Zmarł: 19 czerwca 1955 roku w Białymstoku.

• Święcenia kapłańskie: Otrzymał w 1901 roku.

• Arcybiskup wileński: Urząd sprawował od 1925 do 1945 roku.

• Późniejsza działalność: Po zakończeniu II wojny światowej i zajęciu Wilna przez ZSRR został przeniesiony do Białegostoku, gdzie kontynuował swoją działalność jako administrator apostolski.

Kluczowe aspekty działalności:

1. Duchowe przewodnictwo: Jako arcybiskup wileński był duchowym liderem dla katolików zamieszkujących Wileńszczyznę, obszar zróżnicowany etnicznie i religijnie.
2. Rola w czasie II wojny światowej: Jałbrzykowski działał na rzecz ochrony wiernych w obliczu okupacji niemieckiej i sowieckiej.
3. Wsparcie dla św. Faustyny Kowalskiej: Odegrał istotną rolę w promocji kultu Bożego Miłosierdzia, co czyni go postacią ważną dla historii tej duchowości w Polsce.
4. Praca w Białymstoku: Po przesiedleniu do Białegostoku kontynuował duszpasterską działalność, przyczyniając się do rozwoju tamtejszej archidiecezji.

Znaczenie historyczne:

Romuald Jałbrzykowski pozostaje symbolem niezłomności duchowej i poświęcenia w trudnych czasach dla Polski i Kościoła. Jego życie było ściśle związane z historią Kościoła katolickiego na Kresach Wschodnich, a jego działalność miała trwały wpływ na kształtowanie polskiego katolicyzmu w XX wieku.