Łucja Bałzukiewicz (1887–1976) była polską malarką i rzeźbiarką pochodzącą z Wilna. 

Jednym z ważniejszych wątków w życiu Łucji Bałzukiewicz była jej praca nad malowidłami w kościele w Białowieży. To dzieło stało się nie tylko przykładem jej mistrzostwa artystycznego, ale również świadectwem jej wrażliwości na duchowość i tradycję. Dzięki jej zaangażowaniu, wnętrze kościoła zyskało wyjątkowy charakter, który przyciąga uwagę do dziś.

Życiorys

• Data i miejsce urodzenia: 1887 rok, Wilno (wówczas część Imperium Rosyjskiego).

• Wykształcenie: Studiowała w Wyższej Szkole Rysunkowej Iwana Trutniewa w Wilnie, jednej z najbardziej renomowanych instytucji artystycznych w regionie.

• Działalność twórcza: Łucja specjalizowała się w malarstwie i rzeźbie, tworząc portrety, pejzaże oraz rzeźby o różnorodnej tematyce, od religijnej po patriotyczną.

Styl i inspiracje

Łucja Bałzukiewicz łączyła w swojej twórczości elementy realizmu z subtelnym symbolizmem. Była związana z kręgami artystów wileńskich, którzy czerpali inspiracje zarówno z lokalnego folkloru, jak i z europejskich nurtów artystycznych. Jej prace często odzwierciedlały głęboką wrażliwość na piękno przyrody i ludzkie emocje.

Znaczenie i dziedzictwo

Łucja Bałzukiewicz jest mniej znana niż jej bracia, ale jej twórczość pozostaje ważnym elementem historii sztuki Wilna i regionu. Jej prace są doceniane za techniczną precyzję i emocjonalną głębię. Choć wiele dzieł mogło zostać zniszczonych lub zagubionych w burzliwych czasach XX wieku, Łucja Bałzukiewicz pozostaje symbolem artystycznej wrażliwości Wilna.

Rodzina artystyczna

Rodzina Bałzukiewiczów była jednym z najbardziej znaczących klanów artystycznych na Litwie. Bolesław Bałzukiewicz był znanym rzeźbiarzem, twórcą pomników i popiersi, m.in. postaci historycznych i literackich, takich jak Adam Mickiewicz. Zygmunt Bałzukiewicz, z kolei, był utalentowanym malarzem. Łucja, choć działała w cieniu braci, była integralną częścią tego artystycznego dziedzictwa.