Bielik (Haliaeetus albicilla) to duży ptak drapieżny z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), znany jako symbol siły i wolności. 

W Polsce jest chroniony i stanowi jeden z największych gatunków ptaków szponiastych.

Bieliki osiągają długość ciała od 70 do 95 cm, a rozpiętość ich skrzydeł wynosi od 2 do 2,4 metra, co czyni je jednym z największych ptaków Europy. Masa ciała samców wynosi około 3,5–5 kg, natomiast samice, które są większe, ważą od 4 do 7 kg. Dorosłe bieliki mają ciemnobrązowe upierzenie z kontrastującą białą głową i szyją. Charakterystyczny jest również biały ogon i żółty, masywny dziób.

Bieliki występują w pobliżu dużych zbiorników wodnych, takich jak jeziora, rzeki, stawy czy wybrzeża morskie. Preferują obszary z rozległymi lasami, w których mogą budować swoje gniazda. Gniazda są ogromne, budowane na wysokich drzewach, a ptaki wracają do nich przez wiele lat, co roku je rozbudowując.

Bieliki to doskonali łowcy, którzy polują głównie na ryby, ptaki wodne, małe ssaki i padlinę. Zazwyczaj chwytają swoje ofiary, nurkując lub chwytając je z powierzchni wody. W razie potrzeby mogą także polować na zające, kaczki czy młode sarny.

Okres lęgowy bielików przypada na późną zimę i wczesną wiosnę. Samica składa zwykle 1–3 jaja, które wysiaduje przez około 38 dni. Młode bieliki opuszczają gniazdo po około 10–12 tygodniach, ale jeszcze przez kilka miesięcy pozostają pod opieką rodziców.

W Polsce bielik jest objęty ścisłą ochroną gatunkową. Dzięki działaniom ochronnym jego populacja w ostatnich dziesięcioleciach wzrosła. Bielik jest również symbolem polskiej przyrody i narodowym ptakiem w wielu krajach, w tym w Polsce, gdzie często utożsamiany jest z orłem białym z godła państwowego.