Simona Kossak (1943–2007)

Była wyjątkową postacią, która całe swoje życie poświęciła przyrodzie, a szczególnie ochronie Puszczy Białowieskiej.

 Była biologiem, leśnikiem, profesorem nauk leśnych, popularyzatorką nauki oraz działaczką ekologiczną.
Simona pochodziła z wybitnej artystycznej rodziny Kossaków, znanej z tradycji malarskich i literackich. Była prawnuczką Juliusza Kossaka oraz wnuczką Wojciecha Kossaka. Urodziła się w Krakowie, gdzie spędziła młodość i ukończyła studia biologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Od początku swojej kariery zawodowej skupiała się na badaniach nad przyrodą, szczególnie w kontekście ochrony dzikich zwierząt i ekosystemów. Jej praca obejmowała zarówno badania naukowe, jak i działania praktyczne na rzecz ochrony środowiska naturalnego. W 2000 roku uzyskała tytuł profesora nauk leśnych.

Związki z Białowieżą

Simona Kossak ponad 30 lat swojego życia spędziła w starej leśniczówce „Dziedzinka”, położonej w sercu Puszczy Białowieskiej. Tam prowadziła swoje badania naukowe i realizowała projekty związane z ochroną przyrody.
W Białowieży pracowała m.in. w Zakładzie Badania Ssaków Polskiej Akademii Nauk, gdzie koncentrowała się na badaniach nad zachowaniem i ochroną dzikich zwierząt. Współpracowała także z Instytutem Badawczym Leśnictwa, w którym od 2003 roku pełniła funkcję kierownika Zakładu Lasów Naturalnych.

Jej życie w Puszczy było pełne przygód i nieustannego kontaktu z dziką naturą. Była znana z odwagi i determinacji, a także z bezkompromisowych poglądów w kwestiach ekologicznych. Mieszkanie w leśniczówce bez wygód, z dala od cywilizacji, pozwoliło jej na głębokie zrozumienie i szacunek dla natury.

Była autorką licznych publikacji naukowych, artykułów popularnonaukowych oraz trzech książek: Opowiadania o ziołach i zwierzętach, Wilk – zabójca zwierząt gospodarskich?, oraz Saga Puszczy Białowieskiej.
Stworzyła unikalne urządzenie ostrzegające dzikie zwierzęta przed przejazdem pociągów, co znacząco zmniejszyło liczbę śmiertelnych wypadków wśród zwierząt.
Prowadziła codzienne audycje radiowe „Dlaczego w trawie piszczy”, w których popularyzowała wiedzę przyrodniczą.

W 2000 roku została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi za działalność naukową i ochronę przyrody. Radio Gdańsk przyznało jej tytuł „Osobowości Radiowej Roku 2003”.
Simona Kossak pozostawiła po sobie nie tylko bogaty dorobek naukowy, ale przede wszystkim pamięć o swojej pasji i oddaniu dla ochrony przyrody. Jej działania inspirowały i nadal inspirują kolejne pokolenia ekologów i miłośników natury.

Jej życie w Puszczy Białowieskiej i praca na rzecz jej ochrony stały się symbolem walki o zachowanie dzikiej przyrody w obliczu zagrożeń związanych z działalnością człowieka.